δεδομένα:
για πρώτη φορά στην ιστορία ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πέτυχε το ακατόρθωτο...
700 εργαζόμενοι στα έργα για το νέο γήπεδο του ΠΑΟ..βρέθηκαν να διαδηλώνουν στην Κουμουνδούρου...Συγχαρητήρια στους κ.κ. Τσίπρα – Αλαβάνο…το δίδυμο που σκοτώνει…
Πείτε μας πως καταφέρατε εσείς…αριστερό κόμμα (???) να στρέψετε εργαζόμενους εναντίον σας;;;;
Στην πραγματικότητα όμως ο νόμος Τρίτση που επικαλείται ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α…δεν ισχύει…
(καθώς νόμος που ψηφίστηκε από την Ελληνική Βουλή – 4/5 υπέρ – καταργεί κάθε προηγούμενο νόμο περί απαλλοτριώσεων και ορίζει τα της διπλής ανάπλασης δηλαδή 35 στρέμματα πρασίνου στην Αλεξάνδρας και το γήπεδο του ΠΑΟ στον Βοτανικό συν τα 135 στρέμματα πρασίνου στην περιοχή)
Και τα μυαλά στα κάγκελα!
Tuesday, December 16, 2008
ω ας ήμην ακόμη βοσκός εις τα όρη
κόμματα, αυστηρή και βίαιη κομματικοποίηση, συγκάλυψη εν ονόματι του κόμματος, μανία με την εξουσία, οικογενειοκρατία, ρουσφέτι, το σύνδρομο του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ», οι στρατιές των ευεργετηθέντων κομματικοποιημένων από καθηγητές πανεπιστημίου μέχρι τους κομματικούς επιχειρηματίες, οι πνευματικές κλίκες από το Άαχεν και το Παρίσι έως τις λιγότερο κουλτουριάρικες σε Αμερική και Βρετανία, τις κουμπαριές, τα κρεβάτια, τους δημοσιογράφους και όλα αυτά χειροκρότησαν και ενθάρρυναν οι τύποι με τις αφίσες στην εθνική οδό την δεκαετία του 80, οι γονείς προστάτες που έσπευσαν να διορίσουν τηλεφωνικώς τον κανακάρη τους, που μεγάλωσε και έμαθε να τηλεφωνεί και αυτός για να σβήσει καμιά κλίση, να μεταθέσει τον κανακάρη του από τον Έβρο στο κέντρο της Αθήνας και σήμερα θα ξαναπάρει τηλέφωνο για να ζητήσει μια θέση στο δημόσιο για 700 Ε, και η ζωή συνεχίζεται και πολλά πολλά άλλα…άλλωστε μπορεί κανείς να γράψει τόμους για όλα αυτά μέχρι να φτάσει στο σήμερα με το Ιερό Καθήκον των Πολιτών να ζουν για να πληρώνουν δόσεις, να ψηφίζουν τους wannabe Prothipourgos και να βλέπει στην τηλεόραση την και καλά εξεγερμένη νεολαία, τον και καλά μίστερ αλλαγή που «δεν ποντάρει στους νοικοκυραίους», τους υπόλοιπους που θα ξαναψηφίσουν τον μίστερ ότι «είναι νόμιμο είναι και ηθικό», τους 30άριδες «γενιά του Κωστόπουλου» μαζί με τους «G 700»
Saturday, December 13, 2008
lexiko
Πολιτική
Πολιτική είναι η διαδικασία εκείνη από την οποία αποκτάς φήμη, λεφτά, θαυμαστές, αλλά χωρίς να ξέρεις να τραγουδάς ή να παίζεις μπάλα, επίσης δεν χρειάζεται να γυμνάζεσαι και να έχεις εμφάνιση, αντιθέτως στα υπέρ σου είναι να είσαι καραφλός, η κοιλιά, να μην έχεις δουλέψει πότε, ή στην κακή περίπτωση που έχεις δουλέψει, βαρέθηκες.
Βουλευτής
Βουλευτής είναι εκείνος ο κύριος ή κυρία που ξέρει από πολιτική (βλ. επάνω). Στο Ελληνικό Κοινοβούλιο έχουμε 300 τυχερούς, συνήθως οι θέσεις τους είναι ισόβιες με δικαιώματα διαδοχής. Για το πολύ δύσκολο έργο που υπηρετούν, στελέχωση τηλεοπτικών σταθμών και υπουργείων κλπ ο λαός τους πληρώνει, τους δίνει μερσεντές, κινητό, γραφείο και έναν ειδικό φρουρό να τους προστατεύει. Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός για τις θέσεις καθώς είναι μόνο 300, συνήθως οι πιο παπαρολόγοι, γλείφτες και παραμυθάδες κερδίζουν.
Λαός
Σύνολο θυμάτων από όπου προέρχεται το ηλίθιο εκλογικό σώμα.
Εκλογικό Σώμα
Εκλογικό σώμα είναι ένα σύνολο ανθρωπόμορφων όντων οι οποίοι για 700 ευρώ το μήνα για 40 χρόνια μπορεί να ψηφίσουν το βουλευτή (βλ. επάνω)
Ψήφος - Ψηφοφόρος
Ψηφοφόρος είναι ο ηθικός αυτουργός σε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, επιπλέον πολλές φορές λόγω του χαμηλού του IQ, πέφτει θύμα διαφόρων επιτήδειων που δεν είναι αρκετά άχρηστοι για να εκλεγούν βουλευτές, αυτός ο άτυχος και χαζός ψηφοφόρος μένει αμανάτι χωρίς να μπορεί να σβήσει πρόστιμα, να διορίσει την κορούλα του σε τράπεζα κλπ.
Σύνταγμα
Παλαιότερα θεωρήθηκε σημαντικό επίτευγμα του Λαού, ωστόσο τα χρόνια πέρασαν και φάνηκε πόσο υπερτιμημένο ήταν, συνήθως κοσμεί βουλευτικές βιβλιοθήκες ή αν έχει σκληρό εξώφυλλο ως coffee table στα τραπεζάκια της Βουλής. Διδάσκεται στη σχολή Νομικών και υπάρχει τετράγωνη πλατεία με μαρμάρινο σιντριβάνι που φέρει το όνομα, Πλατεία Συντάγματος. Γύρω από την εν λόγω πλατεία υπάρχει μεγάλο εθνικό θέατρο με παρκινγκ, φαγάδικα, παιχνιδάδικα και ξενοδοχεία. Το εισιτήριο είναι λίγο τσιμπημένο, αλλά το κάστινγκ έχει αλλάξει και βλέπεις ωραίες παρουσίες, όπως μοντέλα, παρουσιάστριες, ηθοποιούς και γενικώς ξανθιές πλάι στα μεγάλα ονόματα του ελληνικού θεάτρου και της γενικότερης καλλιτεχνικής σκηνής.
Κριτική
Κριτική είναι η μέθοδος των πολιτών να μην κάνουν τίποτα, να μην προσπαθούν για τίποτα, να παρανομούν και να ψηφίζουν αυτούς που είχαν κατηγορηθεί για σκανδάλα στην προηγούμενη τετραετία. Είναι η στάση ζωής που εναντιώνεται σε οτιδήποτε, και αρχίζει με το «εγώ τα κάνω όλα καλά» και το τελειώνει στο «οι άλλοι είναι άχρηστοι». Συνήθως, κριτική ασκούν και οι δημοσιογράφοι και οι υπόλοιποι που απαρτίζουν το «τηλεοπτικό πάνελ», επίσης σύνηθες είναι να θεωρείται και επάγγελμα, καθότι εμπεριέχεται και το στοιχείο της αμοιβής, χρηματικής ή άλλης. Επιπλέον, αξιοσημείωτο είναι ότι η κριτική απαντάται και σε πολιτικό επίπεδο, σε αυτήν την περίπτωση, ο «κριτικός» πάσχει από διάφορα ψυχικά και σωματικά νοσήματα, όπως εμμονές, αμνησία, ψευτοτσαντίλα για τα συμβαίνοντα, και συνήθως είναι αντιπολίτευση, αποτυχημένος υπουργός ή βουλευτής, απατεώνας ή προέρχεται από κόμμα που μπαίνει δεν μπαίνει στη βουλή.
Πολιτική είναι η διαδικασία εκείνη από την οποία αποκτάς φήμη, λεφτά, θαυμαστές, αλλά χωρίς να ξέρεις να τραγουδάς ή να παίζεις μπάλα, επίσης δεν χρειάζεται να γυμνάζεσαι και να έχεις εμφάνιση, αντιθέτως στα υπέρ σου είναι να είσαι καραφλός, η κοιλιά, να μην έχεις δουλέψει πότε, ή στην κακή περίπτωση που έχεις δουλέψει, βαρέθηκες.
Βουλευτής
Βουλευτής είναι εκείνος ο κύριος ή κυρία που ξέρει από πολιτική (βλ. επάνω). Στο Ελληνικό Κοινοβούλιο έχουμε 300 τυχερούς, συνήθως οι θέσεις τους είναι ισόβιες με δικαιώματα διαδοχής. Για το πολύ δύσκολο έργο που υπηρετούν, στελέχωση τηλεοπτικών σταθμών και υπουργείων κλπ ο λαός τους πληρώνει, τους δίνει μερσεντές, κινητό, γραφείο και έναν ειδικό φρουρό να τους προστατεύει. Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός για τις θέσεις καθώς είναι μόνο 300, συνήθως οι πιο παπαρολόγοι, γλείφτες και παραμυθάδες κερδίζουν.
Λαός
Σύνολο θυμάτων από όπου προέρχεται το ηλίθιο εκλογικό σώμα.
Εκλογικό Σώμα
Εκλογικό σώμα είναι ένα σύνολο ανθρωπόμορφων όντων οι οποίοι για 700 ευρώ το μήνα για 40 χρόνια μπορεί να ψηφίσουν το βουλευτή (βλ. επάνω)
Ψήφος - Ψηφοφόρος
Ψηφοφόρος είναι ο ηθικός αυτουργός σε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, επιπλέον πολλές φορές λόγω του χαμηλού του IQ, πέφτει θύμα διαφόρων επιτήδειων που δεν είναι αρκετά άχρηστοι για να εκλεγούν βουλευτές, αυτός ο άτυχος και χαζός ψηφοφόρος μένει αμανάτι χωρίς να μπορεί να σβήσει πρόστιμα, να διορίσει την κορούλα του σε τράπεζα κλπ.
Σύνταγμα
Παλαιότερα θεωρήθηκε σημαντικό επίτευγμα του Λαού, ωστόσο τα χρόνια πέρασαν και φάνηκε πόσο υπερτιμημένο ήταν, συνήθως κοσμεί βουλευτικές βιβλιοθήκες ή αν έχει σκληρό εξώφυλλο ως coffee table στα τραπεζάκια της Βουλής. Διδάσκεται στη σχολή Νομικών και υπάρχει τετράγωνη πλατεία με μαρμάρινο σιντριβάνι που φέρει το όνομα, Πλατεία Συντάγματος. Γύρω από την εν λόγω πλατεία υπάρχει μεγάλο εθνικό θέατρο με παρκινγκ, φαγάδικα, παιχνιδάδικα και ξενοδοχεία. Το εισιτήριο είναι λίγο τσιμπημένο, αλλά το κάστινγκ έχει αλλάξει και βλέπεις ωραίες παρουσίες, όπως μοντέλα, παρουσιάστριες, ηθοποιούς και γενικώς ξανθιές πλάι στα μεγάλα ονόματα του ελληνικού θεάτρου και της γενικότερης καλλιτεχνικής σκηνής.
Κριτική
Κριτική είναι η μέθοδος των πολιτών να μην κάνουν τίποτα, να μην προσπαθούν για τίποτα, να παρανομούν και να ψηφίζουν αυτούς που είχαν κατηγορηθεί για σκανδάλα στην προηγούμενη τετραετία. Είναι η στάση ζωής που εναντιώνεται σε οτιδήποτε, και αρχίζει με το «εγώ τα κάνω όλα καλά» και το τελειώνει στο «οι άλλοι είναι άχρηστοι». Συνήθως, κριτική ασκούν και οι δημοσιογράφοι και οι υπόλοιποι που απαρτίζουν το «τηλεοπτικό πάνελ», επίσης σύνηθες είναι να θεωρείται και επάγγελμα, καθότι εμπεριέχεται και το στοιχείο της αμοιβής, χρηματικής ή άλλης. Επιπλέον, αξιοσημείωτο είναι ότι η κριτική απαντάται και σε πολιτικό επίπεδο, σε αυτήν την περίπτωση, ο «κριτικός» πάσχει από διάφορα ψυχικά και σωματικά νοσήματα, όπως εμμονές, αμνησία, ψευτοτσαντίλα για τα συμβαίνοντα, και συνήθως είναι αντιπολίτευση, αποτυχημένος υπουργός ή βουλευτής, απατεώνας ή προέρχεται από κόμμα που μπαίνει δεν μπαίνει στη βουλή.
Monday, December 01, 2008
Κι όμως...
Ανάβρα Πηλίου – Μπογκοτά Κολομβίας
Η Μπογκοτά (Bogotá) πρωτεύουσα της Κολομβίας είχε την τύχη, εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, να έχει δήμαρχο τον Αντάνας Μόκους (Antanas Mockus, 1952, Μπογκοτά), γιο Λιθουανών μεταναστών, ο οποίος είναι μαθηματικός, φιλόσοφος και πολιτικός καθώς και πρώην πρύτανης του Εθνικού Πανεπιστημίου της Κολομβίας, από το οποίο παραιτήθηκε το 1993 για να θέσει υποψηφιότητα για την δημαρχία της Μπογκοτά, το οποίο και επέτυχε δις.
Η τάξη των «6,5 εκατομμυρίων μαθητών» κατοίκων της πρωτεύουσας της Κολομβίας έδειξε φιλομάθεια για τα διδάγματα του εκκεντρικού πρώην καθηγητή, ο οποίος ως πανεπιστημιακός ήταν γνωστός για τις ανορθόδοξες μεθόδους που χρησιμοποιούσε για να τραβήξει την προσοχή των φοιτητών του. Μεταξύ άλλων, μια φορά που επικρατούσε χαμός στο αμφιθέατρο, δεν δίστασε να κατεβάσει το παντελόνι του προκειμένου να κάνει τους φοιτητές του να τον προσέξουν.
Κομμάτι και αυτός της μόδας των «αντί»-πολιτικών της Λατινικής Αμερικής, ξεπέρασε το στάδιο της πολιτικής θεωρίας και έφτασε στην εφαρμοσμένη πολιτική με φαντασία, όραμα και χιούμορ. Φορώντας στολή Super-Man , ο «Super Citizen» ή «υπερ – πολίτης» διέδιδε το καλώς πράττειν έναντι του κακώς και προσέλαβε 20 μίμους του στη θέση αστυνομικών για να ρυθμίζουν την κυκλοφορία και να χλευάζουν τους οδηγούς που παραβίαζαν τον Κ.Ο.Κ.. Υπενθύμισε την αξία της ανθρώπινης ζωής στους συμπολίτες του, ζωγραφίζοντας αστέρια σε σημεία των δρόμων που είχαν πεθάνει άνθρωποι, το αποτέλεσμα διπλό, πρώτον τους έκανε να θυμούνται για να προσέχουν και δημιούργησε μια αισθητικά ωραία εικόνα.
Παρέκαμψε το σωματείο των επαγγελματιών οδηγών, και κάλεσε τους δημότες του να τον καλούν στο προσωπικό του τηλέφωνο όταν συναντούσαν κάποιον ευγενικό και καλό οδηγό ταξί, σύντομα 150 οδηγοί αποτελούσαν τους «Ιππότες της Ζέβρας» και συζητούσε μαζί τους για την επίλυση των προβλημάτων του κλάδου τους.
Η οικονομική του πολιτική ήταν και αυτή στηριγμένη στο φιλότιμο των συμπολιτών του, όρισε εθελοντικό φόρο 10% και 63.000 άνθρωποι προσέφεραν χρήματα στο όνομα του ηθικού δημάρχου τους.
Η αλλαγή συνεχίστηκε με την «Ημέρα Γυναίκας», οπού ο δήμαρχος ζήτησε από τους άνδρες να μείνουν στο σπίτι και να προσέχουν τα παιδιά και να κυκλοφορήσουν οι γυναίκες, την πρώτη μέρα από τις 3 που αφιέρωσε στο ασθενές φύλο, 700.000 γυναίκες βγήκαν έξω.
Το εγχείρημα του Μόκους περιελάμβανε και το ιδιοφυές σχέδιο που σκοπό είχε να καταστήσει του κατοίκους της Μπογκοτά υπεύθυνους και θεματοφύλακες της τάξης και της σωστής λειτουργίας. Με ποιο τρόπο; Μοίρασε 350.000 κάρτες που απεικόνιζαν τον αντίχειρα πάνω ή κάτω και έτσι μπορούσαν να επικροτήσουν ή αποδοκίμασουν τις πράξεις των συμπολιτών τους. Πρακτική, που υιοθέτησε και η κυβέρνηση του Ελ Σαλβαδόρ, με εξίσου επιτυχημένα αποτελέσματα. Η κοινωνική κατακραυγή είναι πιο αποτελεσματική από οποιοδήποτε πρόστιμο δηλώνει ο Μόκους και επιπλέον η επιδοκιμασία των σωστών συμπεριφορών είναι ένα άριστο κίνητρο για την επανάληψή τους.
Η λειψυδρία μειώθηκε μέσα σε 2 μήνες κατά 14%, μετά την εμφάνισή του σε τηλεοπτικά shows, οπού έκανε μπάνιο και έκλεινε την παροχή όταν σαπουνιζόταν, καλώντας τους συμπολίτες του να πράξουν το ίδιο. Αξιοσημείωτο είναι ότι σήμερα, η κατανάλωση έχει μειωθεί κατά 40%.
Επί των ημερών του, η σύνδεση των σπιτιών με πόσιμο νερό, από το 78.7% το 1993, ανήλθε στο 100% το 2003. Επιπλέον, η σύνδεση με το αποχετευτικό σύστημα έφτασε στο 94.9% το 2003 από το 70.8% το 1993.
Όρισε ημέρες οικειοθελούς αφοπλισμού, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν τον Δεκέμβριο του 1996 και το 2003. Παρόλο που συγκεντρώθηκε λιγότερο από το 1% των όπλων, οι ανθρωποκτονίες μειώθηκαν κατά 26%, λόγω, εν μέρει, της προβολής του προγράμματος από τα μέσα ενημέρωσης. Άξιο αναφοράς είναι επίσης, ότι το ποσοστό που υποστήριζε την οπλοκατοχή για προστασία έπεσε από 24.8% το 2001 στο 10.4% το 2003.
Ο Μόκους, στην γενικότερη πολιτική του για την αλλαγή νοοτροπίας, κινητοποίησε τον κόσμο να διαμαρτύρεται κατά της βίας και των τρομοκρατικών επιθέσεων. Σε αυτό το πλαίσιο, επινόησε το «εμβόλιο κατά της βίας», ζητώντας από τους πολίτες να ζωγραφίσουν πάνω σε μπαλόνια τα πρόσωπα των ανθρώπων που τους είχαν πληγώσει, τα οποία στην συνέχεια αφήνονταν ελεύθερα. Το αποτέλεσμα; 50.000 άνθρωποι συμμετείχαν στην περίεργη αυτή διαμαρτυρία.
«Η γνώση είναι δύναμη. Εάν οι άνθρωποι γνωρίζουν τους κανόνες και τους ευαισθητοποιείς μέσα από την τέχνη, το χιούμορ και την δημιουργικότητα, είναι πιο πιθανό να δεχθούν την αλλαγή», δηλώνει ο Μόκους.
Τέλος, εκπληκτική είναι η ιστορία ενός 3/χρονου κοριτσιού, το οποίο σαν δώρο γενεθλίων ζήτησε να συναντήσει τον περιβόητο δήμαρχο. Στο γραφείο του, η μητέρα του κοριτσιού είπε: «Όταν πάω να την χτυπήσω, η μικρή τρέχει στο τηλέφωνο, φωνάζοντας ότι θα τηλεφωνήσει στον Μόκους. Δεν ξέρει ούτε ένα νούμερο να πατήσει, αλλά προφανώς νομίζει ότι θα την προστατέψετε.»
Γεγονός λοιπόν είναι ότι ο Μόκους κατάφερε να μετατρέψει την Μποκοτά….σε αμφιθέατρο…και μάλλον τα κατάφερε με τον πλέον επιτυχή τρόπο. Οι αποδέκτες της πολιτικής του ήταν όλοι, μικροί και μεγάλοι. Πέτυχε να αλλάξει νοοτροπία αλλά και να εκσυγχρονίσει, να βελτιώσει και να ανατρέψει. Μια σύγχρονη πολιτική ιδιοφυΐα…enhorabuena señor Mockus.
Εκτενές άρθρο στο site: http://www.hno.harvard.edu/gazette/2004/03.11/01-mockus.html
Αφορμή για τον Μόκους αποτέλεσε ο κύριος Δημήτρης Τσουκαλάς, το ελληνικό φαινόμενο της τοπικής αυτοδιοίκησης…
ακολουθεί το άρθρο από το Ελεύθερο τύπο, του Κώστα Μπογάτσου.
Από τον Ελέυθερο Τύπο, αυτούσιο το άρθρο
«Ελβετικό θαύμα στη Μαγνησία
Κυριακή, 28.09.08
Πρόκειται για ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό που κατάφερε μετά από συστηματική προσπάθεια, όχι μόνο να σταθεί όρθιο, αλλά να γίνει πρότυπο ανάπτυξης. Για τη μεγάλη ανατροπή που έρχεται από την Ανάβρα του νομού Μαγνησίας.
Στις δυτικές πλαγιές της Οθρυος, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την κοντινότερη κωμόπολη (τον Αλμυρό), οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία.
Εδώ ο κόσμος δεν φεύγει προς τα αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφει στο χωριό του.Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο πληθυσμός διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.
Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το λαογραφικό μουσείο και φυσικά το περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων.
Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού», αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!
Πoιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας; Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το «θαύμα»;Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν τα ηνία της κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του και να προσφέρει στη γενέτειρά του. Με ένα διάλειμμα 4 χρόνων, είναι από τότε κοινοτάρχης της Ανάβρας.Η κατάσταση που συνάντησε ήταν απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό. Στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε.
«Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος στην αναρχία που επικρατούσε. Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος που το κρέας τους φημίζεται για την ξεχωριστή γεύση του. Η κτηνοτροφία είναι η πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει στο ΕΤ.Κ ο πρόεδρος της κοινότητας.«Ισως εγώ είμαι ο πιο φτωχός του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή, κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».
Βάσεις ανάπτυξηςΗ πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη ΔΗΩ. Ετσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές.Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με επιμονή και υπομονή τούς έπεισε.
Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής παραγωγής.Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ηθελε έσοδα δικά της. Ετσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.
ΕσοδαΤο ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο.
Υπό δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα εισπράττονται άλλες 100.000 ευρώ.
Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε άστεγους δημότες στο ? της αντικειμενικής τους αξίας και με αποπληρωμή σε 5 δόσεις.
Μετανάστες σε... ορεινό παράδεισο
«Δεν μας λείπει τίποτα. Εγώ, παρόλο που γεννήθηκα στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό των γονιών μου, μόλις γνώρισα εδώ, κατά τη διάρκεια των διακοπών, το σύζυγό μου τον Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε με τον άνδρα μου φροντίζοντας τα 100 γελάδια που έχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε τα τσιπουράκια μας στις 5 ταβέρνες του χωριού και αν θέλουμε νυχτερινή ζωή πεταγόμαστε μέχρι τον Δομοκό ή τον Αλμυρό», λέει στον ΕΤ.Κ η Νίκη Μηλιώνη.
Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού. Η Ελένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 με 9 άτομα καθημερινά στο ιατρείο. Πήγε στην Ανάβρα στις 5 Αυγούστου και για τους επόμενους 9 μήνες που θα μείνει εκεί νιώθει τυχερή που βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον. Μάλιστα, δεν επιβαρύνεται από την τσέπη της, γιατί μένει σε διαμέρισμα που της παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις δάσκαλοι).
Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι. Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ, την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής. Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α’ Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε. Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού).\
Εδώ κρατάει ακόμα το έθιμο της δρυστέλας , όπου οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και χαλιά με τα ορμητικά νερά των πηγών. Μια περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240 στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και μουσείο παράδοσης. Αλλη μια ευκαιρία για να εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο για τα έξοδα συντήρησής του.
Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης, η Περιφέρεια έχει πει ήδη το «ναι».
Ενας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό. Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά).
Κώστας Μπογάτσος
Ελεύθερος Τύπος»
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=53548
Η Μπογκοτά (Bogotá) πρωτεύουσα της Κολομβίας είχε την τύχη, εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, να έχει δήμαρχο τον Αντάνας Μόκους (Antanas Mockus, 1952, Μπογκοτά), γιο Λιθουανών μεταναστών, ο οποίος είναι μαθηματικός, φιλόσοφος και πολιτικός καθώς και πρώην πρύτανης του Εθνικού Πανεπιστημίου της Κολομβίας, από το οποίο παραιτήθηκε το 1993 για να θέσει υποψηφιότητα για την δημαρχία της Μπογκοτά, το οποίο και επέτυχε δις.
Η τάξη των «6,5 εκατομμυρίων μαθητών» κατοίκων της πρωτεύουσας της Κολομβίας έδειξε φιλομάθεια για τα διδάγματα του εκκεντρικού πρώην καθηγητή, ο οποίος ως πανεπιστημιακός ήταν γνωστός για τις ανορθόδοξες μεθόδους που χρησιμοποιούσε για να τραβήξει την προσοχή των φοιτητών του. Μεταξύ άλλων, μια φορά που επικρατούσε χαμός στο αμφιθέατρο, δεν δίστασε να κατεβάσει το παντελόνι του προκειμένου να κάνει τους φοιτητές του να τον προσέξουν.
Κομμάτι και αυτός της μόδας των «αντί»-πολιτικών της Λατινικής Αμερικής, ξεπέρασε το στάδιο της πολιτικής θεωρίας και έφτασε στην εφαρμοσμένη πολιτική με φαντασία, όραμα και χιούμορ. Φορώντας στολή Super-Man , ο «Super Citizen» ή «υπερ – πολίτης» διέδιδε το καλώς πράττειν έναντι του κακώς και προσέλαβε 20 μίμους του στη θέση αστυνομικών για να ρυθμίζουν την κυκλοφορία και να χλευάζουν τους οδηγούς που παραβίαζαν τον Κ.Ο.Κ.. Υπενθύμισε την αξία της ανθρώπινης ζωής στους συμπολίτες του, ζωγραφίζοντας αστέρια σε σημεία των δρόμων που είχαν πεθάνει άνθρωποι, το αποτέλεσμα διπλό, πρώτον τους έκανε να θυμούνται για να προσέχουν και δημιούργησε μια αισθητικά ωραία εικόνα.
Παρέκαμψε το σωματείο των επαγγελματιών οδηγών, και κάλεσε τους δημότες του να τον καλούν στο προσωπικό του τηλέφωνο όταν συναντούσαν κάποιον ευγενικό και καλό οδηγό ταξί, σύντομα 150 οδηγοί αποτελούσαν τους «Ιππότες της Ζέβρας» και συζητούσε μαζί τους για την επίλυση των προβλημάτων του κλάδου τους.
Η οικονομική του πολιτική ήταν και αυτή στηριγμένη στο φιλότιμο των συμπολιτών του, όρισε εθελοντικό φόρο 10% και 63.000 άνθρωποι προσέφεραν χρήματα στο όνομα του ηθικού δημάρχου τους.
Η αλλαγή συνεχίστηκε με την «Ημέρα Γυναίκας», οπού ο δήμαρχος ζήτησε από τους άνδρες να μείνουν στο σπίτι και να προσέχουν τα παιδιά και να κυκλοφορήσουν οι γυναίκες, την πρώτη μέρα από τις 3 που αφιέρωσε στο ασθενές φύλο, 700.000 γυναίκες βγήκαν έξω.
Το εγχείρημα του Μόκους περιελάμβανε και το ιδιοφυές σχέδιο που σκοπό είχε να καταστήσει του κατοίκους της Μπογκοτά υπεύθυνους και θεματοφύλακες της τάξης και της σωστής λειτουργίας. Με ποιο τρόπο; Μοίρασε 350.000 κάρτες που απεικόνιζαν τον αντίχειρα πάνω ή κάτω και έτσι μπορούσαν να επικροτήσουν ή αποδοκίμασουν τις πράξεις των συμπολιτών τους. Πρακτική, που υιοθέτησε και η κυβέρνηση του Ελ Σαλβαδόρ, με εξίσου επιτυχημένα αποτελέσματα. Η κοινωνική κατακραυγή είναι πιο αποτελεσματική από οποιοδήποτε πρόστιμο δηλώνει ο Μόκους και επιπλέον η επιδοκιμασία των σωστών συμπεριφορών είναι ένα άριστο κίνητρο για την επανάληψή τους.
Η λειψυδρία μειώθηκε μέσα σε 2 μήνες κατά 14%, μετά την εμφάνισή του σε τηλεοπτικά shows, οπού έκανε μπάνιο και έκλεινε την παροχή όταν σαπουνιζόταν, καλώντας τους συμπολίτες του να πράξουν το ίδιο. Αξιοσημείωτο είναι ότι σήμερα, η κατανάλωση έχει μειωθεί κατά 40%.
Επί των ημερών του, η σύνδεση των σπιτιών με πόσιμο νερό, από το 78.7% το 1993, ανήλθε στο 100% το 2003. Επιπλέον, η σύνδεση με το αποχετευτικό σύστημα έφτασε στο 94.9% το 2003 από το 70.8% το 1993.
Όρισε ημέρες οικειοθελούς αφοπλισμού, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν τον Δεκέμβριο του 1996 και το 2003. Παρόλο που συγκεντρώθηκε λιγότερο από το 1% των όπλων, οι ανθρωποκτονίες μειώθηκαν κατά 26%, λόγω, εν μέρει, της προβολής του προγράμματος από τα μέσα ενημέρωσης. Άξιο αναφοράς είναι επίσης, ότι το ποσοστό που υποστήριζε την οπλοκατοχή για προστασία έπεσε από 24.8% το 2001 στο 10.4% το 2003.
Ο Μόκους, στην γενικότερη πολιτική του για την αλλαγή νοοτροπίας, κινητοποίησε τον κόσμο να διαμαρτύρεται κατά της βίας και των τρομοκρατικών επιθέσεων. Σε αυτό το πλαίσιο, επινόησε το «εμβόλιο κατά της βίας», ζητώντας από τους πολίτες να ζωγραφίσουν πάνω σε μπαλόνια τα πρόσωπα των ανθρώπων που τους είχαν πληγώσει, τα οποία στην συνέχεια αφήνονταν ελεύθερα. Το αποτέλεσμα; 50.000 άνθρωποι συμμετείχαν στην περίεργη αυτή διαμαρτυρία.
«Η γνώση είναι δύναμη. Εάν οι άνθρωποι γνωρίζουν τους κανόνες και τους ευαισθητοποιείς μέσα από την τέχνη, το χιούμορ και την δημιουργικότητα, είναι πιο πιθανό να δεχθούν την αλλαγή», δηλώνει ο Μόκους.
Τέλος, εκπληκτική είναι η ιστορία ενός 3/χρονου κοριτσιού, το οποίο σαν δώρο γενεθλίων ζήτησε να συναντήσει τον περιβόητο δήμαρχο. Στο γραφείο του, η μητέρα του κοριτσιού είπε: «Όταν πάω να την χτυπήσω, η μικρή τρέχει στο τηλέφωνο, φωνάζοντας ότι θα τηλεφωνήσει στον Μόκους. Δεν ξέρει ούτε ένα νούμερο να πατήσει, αλλά προφανώς νομίζει ότι θα την προστατέψετε.»
Γεγονός λοιπόν είναι ότι ο Μόκους κατάφερε να μετατρέψει την Μποκοτά….σε αμφιθέατρο…και μάλλον τα κατάφερε με τον πλέον επιτυχή τρόπο. Οι αποδέκτες της πολιτικής του ήταν όλοι, μικροί και μεγάλοι. Πέτυχε να αλλάξει νοοτροπία αλλά και να εκσυγχρονίσει, να βελτιώσει και να ανατρέψει. Μια σύγχρονη πολιτική ιδιοφυΐα…enhorabuena señor Mockus.
Εκτενές άρθρο στο site: http://www.hno.harvard.edu/gazette/2004/03.11/01-mockus.html
Αφορμή για τον Μόκους αποτέλεσε ο κύριος Δημήτρης Τσουκαλάς, το ελληνικό φαινόμενο της τοπικής αυτοδιοίκησης…
ακολουθεί το άρθρο από το Ελεύθερο τύπο, του Κώστα Μπογάτσου.
Από τον Ελέυθερο Τύπο, αυτούσιο το άρθρο
«Ελβετικό θαύμα στη Μαγνησία
Κυριακή, 28.09.08
Πρόκειται για ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό που κατάφερε μετά από συστηματική προσπάθεια, όχι μόνο να σταθεί όρθιο, αλλά να γίνει πρότυπο ανάπτυξης. Για τη μεγάλη ανατροπή που έρχεται από την Ανάβρα του νομού Μαγνησίας.
Στις δυτικές πλαγιές της Οθρυος, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την κοντινότερη κωμόπολη (τον Αλμυρό), οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία.
Εδώ ο κόσμος δεν φεύγει προς τα αστικά κέντρα, αλλά επιστρέφει στο χωριό του.Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο πληθυσμός διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.
Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το λαογραφικό μουσείο και φυσικά το περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων.
Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού», αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!
Πoιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας; Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το «θαύμα»;Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν τα ηνία της κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του και να προσφέρει στη γενέτειρά του. Με ένα διάλειμμα 4 χρόνων, είναι από τότε κοινοτάρχης της Ανάβρας.Η κατάσταση που συνάντησε ήταν απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό. Στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε.
«Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος στην αναρχία που επικρατούσε. Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος που το κρέας τους φημίζεται για την ξεχωριστή γεύση του. Η κτηνοτροφία είναι η πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει στο ΕΤ.Κ ο πρόεδρος της κοινότητας.«Ισως εγώ είμαι ο πιο φτωχός του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή, κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».
Βάσεις ανάπτυξηςΗ πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη ΔΗΩ. Ετσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές.Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με επιμονή και υπομονή τούς έπεισε.
Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής παραγωγής.Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ηθελε έσοδα δικά της. Ετσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.
ΕσοδαΤο ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο.
Υπό δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα εισπράττονται άλλες 100.000 ευρώ.
Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε άστεγους δημότες στο ? της αντικειμενικής τους αξίας και με αποπληρωμή σε 5 δόσεις.
Μετανάστες σε... ορεινό παράδεισο
«Δεν μας λείπει τίποτα. Εγώ, παρόλο που γεννήθηκα στην Αθήνα, ήρθα στο χωριό των γονιών μου, μόλις γνώρισα εδώ, κατά τη διάρκεια των διακοπών, το σύζυγό μου τον Παναγιώτη. Κάναμε τρία παιδιά. Δουλεύουμε με τον άνδρα μου φροντίζοντας τα 100 γελάδια που έχουμε. Πηγαίνουμε γυμναστήριο, πίνουμε τα τσιπουράκια μας στις 5 ταβέρνες του χωριού και αν θέλουμε νυχτερινή ζωή πεταγόμαστε μέχρι τον Δομοκό ή τον Αλμυρό», λέει στον ΕΤ.Κ η Νίκη Μηλιώνη.
Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού. Η Ελένη Τριανταφύλλου δέχεται 8 με 9 άτομα καθημερινά στο ιατρείο. Πήγε στην Ανάβρα στις 5 Αυγούστου και για τους επόμενους 9 μήνες που θα μείνει εκεί νιώθει τυχερή που βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον. Μάλιστα, δεν επιβαρύνεται από την τσέπη της, γιατί μένει σε διαμέρισμα που της παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις δάσκαλοι).
Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι. Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ, την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής. Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α’ Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε. Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού).\
Εδώ κρατάει ακόμα το έθιμο της δρυστέλας , όπου οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και χαλιά με τα ορμητικά νερά των πηγών. Μια περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240 στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και μουσείο παράδοσης. Αλλη μια ευκαιρία για να εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο για τα έξοδα συντήρησής του.
Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης, η Περιφέρεια έχει πει ήδη το «ναι».
Ενας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύονται υπόγειοι αγωγοί από τους δρόμους της Ανάβρας με καυτό νερό. Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει ολόκληρο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά).
Κώστας Μπογάτσος
Ελεύθερος Τύπος»
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=53548
Subscribe to:
Posts (Atom)
